Ανάμεσα σε όλα τα είδη ενδυμάτων που υπάρχουν, ο κόρσος έχει μια μακρά και απίστευτη ιστορία.
Μάθετε τα πάντα για την εξέλιξή του, από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα και σε ποιες συνθήκες φοριέται.
Η εμφάνιση του κορσέ
Ο κορσές άρχισε να εμφανίζεται στην ισπανική αυλή τον 16ο αιώνα και σύντομα φορέθηκε από ευγενείς και σε άλλες ευρωπαϊκές αυλές. Αυτό το είδος του εσωρούχου, το οποίο φοριόταν στο σώμα, προσέφερε στις γυναίκες την εικόνα της ευθύτητας και της σταθερότητας της ψυχής. Ο κορσές ήταν, εκείνη την εποχή, αποκλειστικά για τις γυναίκες της υψηλής κοινωνίας.
Στις μέρες μας, οι γυναίκες έχουν χίλιους περισσότερους λόγους για να θέλουν να φορέσουν κορσέ.
Πώς ένα εσώρουχο που αρχικά μείωνε τους γοφούς και σμίλευε τη μέση, με την πάροδο των αιώνων έγινε αξεσουάρ μόδας, που φοριέται από την πλειονότητα των γυναικών;
Ας ανακαλύψουμε, όλη την χρονολογική ιστορία του κορσέ, ξεκινώντας από την αρχή της εμφάνισής του, στην αρχαία εποχή.
Ο κορσές στην εποχή της αρχαιότητας
Ξεκινάμε το μακρύ ταξίδι μας στην ιστορία, στην εποχή της αρχαιότητας. Μια περίοδος που αρχίζει γύρω στο 3300-3200 π.Χ. και τελειώνει το 476 μ.Χ.C και τελειώνει το 476 μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
ΕΣτην πραγματικότητα, σε αυτή την εποχή που έγινε η εφεύρεση της γραφής, Ορισμένοι ιστορικοί της ένδυσης, αποκαλύπτουν ότι ο πρώτος τύπος κορσέ, είδε το φως της δημοσιότητας αυτή την εποχή, στον Μινωικό πολιτισμό.
Η μελέτη αυτή, βασισμένη σε διάφορα ιστορικά έγγραφα, αποκαλύπτει ήδη την ύπαρξη αυτού του άκαμπτου ενδύματος, που φορούσαν οι ιέρειες και οι θεές του νησιού της Κρήτης.
Επιπλέον, εικόνες σε αρχαία κεραμικά δείχνουν αρκετές γυναίκες και άνδρες να φορούν ένα είδος ζώνης, κατασκευασμένο από δερμάτινους ιμάντες, που τους επέτρεπε να επιτύχουν μια πολύ λεπτή μέση.
Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους τα αξεσουάρ εποχής προορίζονταν να δώσουν στις γυναίκες την ιδανική σιλουέτα, τονίζοντας τις καμπύλες τους και εκθέτοντας περισσότερο το γυμνό τους στήθος.
Οι Μινωίτες επιθυμούσαν απεγνωσμένα να έχουν μικρή μέση και αυτή η επιθυμία ήταν ήδη παρούσα από την παιδική τους ηλικία.
Είναι αλήθεια ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια φορούσαν από την παιδική ηλικία μια ζώνη γύρω από τη μέση τους, η οποία μπορούσε να σφίγγει καθώς μεγάλωναν, προκειμένου να σταματήσει η ανάπτυξη στους γοφούς τους.
Όμως, ως ενήλικες, οι Ελληνίδες μεταπήδησαν σε ένα άλλο, πιο σκληρό και περίτεχνο στυλ ζώνης που ονομαζόταν “ζόνα” και την εγκαθιστούσαν στο εξωτερικό των ρούχων τους για να διαμορφώνουν και να ανασηκώνουν το στήθος τους.
Η ζώνη αυτή εξελίχθηκε αργότερα σε συγκρότημα τα οποία ορισμένοι θεωρούν ότι είναι τα πρώτα σουτιέν, που χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους για να κρύψουν ή να στηρίξουν το στήθος.
Όπως είδαμε, η ιδέα του τέλειου σώματος δεν χρονολογείται από το σήμερα και η εμμονή με την ονειρεμένη σωματική διάπλαση είναι αυτή που φυσικά γέννησε τον κορσέτο!
Μεσαιωνικοί κορσέδες
Σε αυτή την ιστορική εποχή, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αν οι γυναίκες αυτής της εποχής φορούσαν ή όχι αυτό το είδος ενδύματος, καθώς θεωρείται ότι γενικά καλύπτονταν από την κορυφή ως τα νύχια με σεμνό τρόπο.
Οι γυναίκες συνήθως φορούσαν χιτώνες και μακριά φορέματα, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι γυναικείες καμπύλες τους απλά δεν ήταν αποδεκτές, καθώς επικρατούσε η ιδέα ότι το σώμα ήταν αμαρτία και έπρεπε να κρύβεται με φαρδιά, ρέοντα ρούχα.
Ένα παλιό αρχείο του 12ου αιώνα, απεικονίζει έναν δαίμονα να φοράει κορσέ, γεγονός που μπορεί να υποδηλώνει την πολιτισμική βλασφημία που υποτίθεται ότι υποκρύπτει αυτό το ένδυμα.
Πάντως, εικάζεται ότι η χρήση των θώρακα ως πανοπλία μπορεί να αποτέλεσε το πρότυπο για τους κορσέδες σε μεταγενέστερους αιώνες και ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ακόμη ότι οι επιδέσμοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να λεπτύνουν τη μέση κάτω από τα μακριά, στενά ενδύματα αυτής της ιστορικής περιόδου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1400 βρέθηκαν σφιχτά μπούστα με φθαρμένα μέτωπα. Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν το εν λόγω ένδυμα χρονολογείται πράγματι από αυτή την περίοδο, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει να είναι κατασκευασμένο από ύφασμα ενισχυμένο με ορειχάλκινες κλωστές.
Κορσέδες του δέκατου πέμπτου αιώνα
Το “cotte”, ένα στενό ένδυμα που το όνομά του σήμαινε “στην ακτή”, φορέθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία τον 15ο αιώνα.
Αυτή την εποχή, οι πλούσιες Γαλλίδες ήταν γνωστό ότι επιθυμούσαν μια πιο λεπτή σιλουέτα και χρησιμοποιούσαν σκληρά λινά εσώρουχα, που σφίγγονταν με κορδόνια, που βρίσκονταν μπροστά ή πίσω. Τα
εσώρουχα ήταν επίσης γνωστά ως σώματα φάλαινας, τα οποία επέτρεπαν μια πιο λεπτή εμφάνιση.
Τον 1400 αιώνα, η Agnes Sorel, ερωμένη του Καρόλου VII της Γαλλίας, ξεκίνησε μια τάση όταν φόρεσε ένα φόρεμα στη γαλλική αυλή που αποκάλυπτε πλήρως το στήθος της. Μετά από αυτή την εμφάνιση, πολλές Γαλλίδες άνοιξαν τους κορσέδες τους για να αποκαλύψουν το στήθος τους, κόβοντας επίσης τα φορέματά τους για να δείξουν το κάτω μέρος της γυμνής πλάτης, και έτσι άρχισε η γέννηση του κορσέ!
Κορσέδες του 16ου αιώνα αιώνες
Κατά τη δεκαετία του 1500, η Γαλλίδα αριστοκράτισσα Αικατερίνη ντε Μεδίκη άφησε ένα σημαδιακό σημάδι στη μόδα, απαγορεύοντας τις χοντρές μέσες στην αυλή, γεγονός που προώθησε τη χρήση κορσέδων από τις πλούσιες γυναίκες σε δημόσια θέα.
Αντί να προσαρμόζονται τα ρούχα στο σώμα, όπως γινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το σώμα άρχισε να προσαρμόζεται στο μοντέρνο σχήμα των ρούχων που φορούσαν. Τα μποτίτζα γίνονταν ένα ξεχωριστό στοιχείο εσωρούχων και είχαν ένα σύστημα προσάρτησης στο μπροστινό μέρος, ακολουθούμενο από ένα πάνελ διακοσμημένου υφάσματος που ονομαζόταν “stomacher”, το οποίο χρησίμευε για να κρύψει τα κορδόνια περίσφιξης.
Πάντως, στην ισπανική αυλή, κατά την εποχή της Αναγέννησης, γεννήθηκε αυτό το ένδυμα, το οποίο είχε ως μοναδικό σκοπό να βελτιώσει τη γραμμή της μέσης δίνοντας μια ευθεία και κομψή στάση στις ευγενείς γυναίκες της εποχής.
Κατόπιν τούτου, ο δέκατος έκτος αιώνας σημαδεύτηκε από τη γέννηση του κορσέ, ο οποίος εκείνη την εποχή αποτελούνταν από μια ξύλινη ή οστέινη ράβδο που τοποθετούνταν κάθετα μπροστά, γνωστή ως busk. Ένα ένδυμα ικανό να παράγει ένα επίπεδο σχήμα κοιλιάς, ενισχυμένο με ράβδους από κόκαλο φάλαινας.
Το μπούστο χρησιμοποιούνταν συχνά για ειδικές περιστάσεις και εκδηλώσεις, και μερικές φορές παρουσιαζόταν σε έναν μνηστήρα ως βραβείο όταν ενδιαφερόταν για μια γυναίκα.
Ακόμη και οι άνδρες φορούσαν γυαλισμένα και διακοσμημένα θώρακα για να δείξουν τον πλούτο τους.
Πολλές άλλες χώρες ανέπτυξαν τους κορσέδες τους στο ισπανικό στυλ. Στην Αγγλία ο “Tudor Corset”χρησιμοποιούσε σιδερένια καλύμματα κορσέδων τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, ενώ η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία προτιμούσαν ένα λιγότερο άκαμπτο στυλ που οδηγούσε σε ένα ευρύτερο ισχίο.
Η βασίλισσα Ελισάβετ Α’ δημιούργησε τον “Ελισαβετιανό κορσέ”, εμπνευσμένο από τον Tudor, αλλά με λιγότερο άκαμπτο (με χρήση φαλαινοκόκκαλου) και τονισμένη μέση. Οι κορσέδες φοριόντουσαν συχνά με ένα φάρτιγκαλ, το οποίο συγκρατούσε αυστηρά διαμορφωμένες φούστες, μετατρέποντας το άνω μέρος του κορμού σε σχήμα ανεστραμμένου κώνου.
Ορισμένοι κορσέδες είχαν λουριά που κατέληγαν σε πτερύγια στη μέση, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να σπρώχνουν το στήθος προς τα πάνω.
Κορσέδες του 17ου αιώνα
Οι κόρσετ του δέκατου έβδομου αιώνα κατασκευάζονταν κυρίως από λινό και οστό, με καλάμια, τόξα ή φαλαινόχορτα. Το ντεκολτέ των κορσέδων κυμαινόταν από ψηλό λαιμό έως πολύ χαμηλό.
Σε μια εποχή που επιζητούνταν ένα έντονο μπούστο,επέτρεπαν να τονιστεί το μπούστο και να είναι πιο έντονο το ντεκολτέ. Σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, όπως η βασίλισσα Μαρία Β΄, η Ενριέτα Μαρία και η σύζυγος του Χαρή Α΄ της Αγγλίας απεικονίζονται σε πολλούς πίνακες πλήρως γυμνόστηθους.
Η έκθεση του στήθους θεωρούνταν από την αριστοκρατία και τις ανώτερες τάξεις σύμβολο κύρους και ένδειξη ομορφιάς.Για το σκοπό αυτό, η ενδυμασία είχε μερικές φορές προσαρτημένα μανίκια, και το κορδόνι της έγινε ιδιαίτερα διακοσμητικό χαρακτηριστικό αυτής της ενδυμασίας.
Εν τω μεταξύ, ο κορσές είχε μετατραπεί σε ένα υφασμάτινο μπούστο τοποθετημένο πάνω σε μια βαριά ενισχυμένη φόδρα. Το μπροστινό μέρος του κορσέ περιείχε ένα μακρύ μυτερό μπούστο, η κάτω άκρη του θα ήταν μπαλωμένη, και θα είχε κορδόνια στο πίσω μέρος. Σε αυτά τα αρχεία υπάρχουν αναφορές για προβλήματα υγείας των κοριτσιών, τα οποία άρχισαν να σφίγγουν τους κορσέδες τους για να συμβαδίζουν με τη μόδα.
Κορσέδες του 18ου αιώνα
Η δεκαετία του 1700 έφερε μια ακόμη πιο περιοριστική μορφή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο κορσές κατασκευαζόταν από ένα άκαμπτο υλικό, μέσα στο οποίο ράβονταν σφιχτά σειρές, που περιβάλλουν υλικά παρόμοια με το κόκκαλο φάλαινας, το καλάμι ή την κάνναβη.
Το ίδιο το σχέδιο ήταν μακρύμεσο και κομμένο με στενή πλάτη, φαρδύ μπροστινό μέρος και τιράντες- οι πιο μοντέρνες στάσεις τραβούσαν τους ώμους προς τα πίσω μέχρι που οι ωμοπλάτες σχεδόν ακουμπούσαν.
Η σιλουέτα που προκύπτει, με τους ώμους πεσμένους προς τα πίσω, την πολύ όρθια στάση του σώματος και το ψηλό, γεμάτο στήθος, μας δίνει τις τάσεις της εποχής.
Οι κορσέδες του δέκατου όγδοου αιώνα συχνά περιλάμβαναν πόδια, τα οποία διαμορφώνονταν με κοψίματα από το κάτω άκρο μέχρι τη ζώνη της μέσης που απλώνονταν σε όλο το σώμα, δίνοντας στους γοφούς περισσότερο χώρο και άνεση.
Επιπλέον, συχνά ήταν ιδιαίτερα διακοσμημένα, με λεπτοραμμένες σήραγγες για το κόκκαλο, πολύτιμο μεταξωτό μπροκάρ και χρυσά στολίδια!
Οι κορσέδες του 19ου αιώνα
Αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, οι στάμπες ήταν μακριές, μαλακές και είχαν μια πιο φυσική μορφή, αντανακλώντας τη μόδα της εποχής, μακριά ρέοντα φορέματα από λεπτό μετάξι και σιφόν.
Αυτά τα φορέματα από φαλαινοκόκκαλο ήταν κατασκευασμένα από σατέν, βαμβάκι, μετάξι ή λινό, που περιείχαν ένα ελάχιστο, καθώς η στήριξη γινόταν με καπιτονέ/κόρντινγκ και φάλαινες. Φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο, φαλαινόκρανο, ατσάλι ή ξύλο, οι γυναίκες τα λάμβαναν συχνά ως δώρα από τους συζύγους τους, συνοδευόμενα από ερωτικά ποιήματα και χειροποίητες εικόνες.
Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, οι άκαμπτοι κορσέδες με βαριά κόκαλα και σφιχτά κορδόνια έγιναν δημοφιλείς για την επίτευξη μιας μικρής μέσης. Τα μπόδιζ άρχισαν να είναι πιο εφαρμοστά και οι φούστες ήταν γεμάτες, σε σχήμα καμπάνας, γεγονός που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση μιας μικρότερης μέσης.
Δεν ήταν ασυνήθιστο τη δεκαετία του 1860 οι κορσέδες να έχουν κόκαλα από 60 κόκαλα φάλαινας και μερικοί από 100. Μια σημαντική καινοτομία στην κόρσεταινουργία του 19ου αιώνα ήταν η εισαγωγή του μπροστινού βιβλιοδετικού κόρσου το 1848. Αυτό επέτρεπε στη γυναίκα να έχει ανεξαρτησία και να φοράει εύκολα μόνη της τον κορσέ.
Ο νέος κορσές ήταν ελαφρώς καμπυλωτός ώστε να ακολουθεί τη φυσική στάση και τις γραμμές του σώματος για άνεση και όχι ο άκαμπτος κορσές που ήταν δημοφιλής στις αρχές του αιώνα.
Οι κορσέδες της Εδουαρδιανής εποχής (1904-1911)
Την εποχή αυτή, το ιδανικό σχήμα της γυναίκας άλλαξε, οπότε ήταν απαραίτητο να επανασχεδιαστούν σε μεγάλο βαθμό οι κορσέδες. Τα μικρότερα μεγέθη ήταν ακόμα δημοφιλή, αλλά η μοντέρνα σιλουέτα είχε αλλάξει.
Οι κορσέδες ανάγκαζαν τους ώμους σε όρθια θέση και σχημάτιζαν ένα μακρύ, κεκλιμένο μπούστο που κατέληγε σε μια χαριτωμένη καμπύλη στους γοφούς, δημιουργώντας το περίφημο λουκ “Gibson Girl“.
Το σχήμα σώματος που δημιουργήθηκε ονομάστηκε S-Bend, επειδή οι καμπύλες της γυναικείας σιλουέτας έμοιαζαν με τις καμπύλες του γράμματος S.
Σε αντίθεση με το καμπυλωτό μπούστο της Βικτωριανής εποχής που είχε αρχίσει να θεωρείται ανθυγιεινό, το νέο ίσιο μπούστο δεν έβλαπτε κανένα από τα εσωτερικά όργανα της γυναίκας και απλώς της έδινε μια πιο όρθια στάση.
Αυτός ο ίσιος κορσές σήμαινε ότι το ύφασμα των κορσέδων ήταν κομμένο υπό γωνία και είχε διαγώνιες ραφές για να αναγκάζει τον κορμό να στέκεται ίσια πάνω στον κορσέ.
Οι Εδουαρδιανοί κορσέδες εξακολουθούσαν να κατασκευάζονται από παραδοσιακά υφάσματα κορσέδων, όπως κουτίλ, τζιν, σατέν και μπατίστ, αλλά το μετάξι έγινε πιο δημοφιλές καθώς οι κορσέδες άρχισαν να θεωρούνται περισσότερο ως εσώρουχα παρά ως χρηστικό ένδυμα.
Μια περαιτέρω εξέλιξη αυτού του κομματιού το οποίο θα μπορούσε να στολιστεί με κορδέλες και φιόγκους, πλατιά δαντελένια σύνορα, διακοσμητικό οδοντικό νήμα.
Οι κορσέδες Underbust των ετών 1912 έως 1919
Στα χρόνια εκείνα κοντά σε αυτά που ζούμε, η λειτουργία του whale body δεν ήταν πλέον η συμπίεση της μέσης για να υπερτονιστεί το μπούστο, αλλά η ελαχιστοποίηση της κοιλιάς και των γοφών.
Επιδιώχθηκε μια ψηλή, βαριά εμφάνιση, καθώς οι γυναίκες ήθελαν να τονίζεται το μπούστο τους και ο υπόλοιπος κορμός τους να βρίσκεται στην ίδια γραμμή.
Για να επιτευχθεί αυτό, αυτός ο τύπος ενδύματος δεν ανέβαινε πλέον για να στηρίξει το στήθος, αλλά κατέληγε ακριβώς κάτω από τη γραμμή του στήθους, κερδίζοντας έτσι την ονομασία Κορσές Underbust.
Για να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις αυτού του περιβραχιόνιου μέσης, ήταν απαραίτητο να αναπροσαρμοστεί η φυσική του θέση στο σώμα, έτσι ώστε να κάθεται ακριβώς πάνω από το κάτω μέρος του θώρακα, έτσι ώστε να είναι αδύνατη η ακραία συρρίκνωση.
Για το λόγο αυτό, κατά τη δημιουργία αυτών των νέων μοντέλων, οι κορσετζήδες έπρεπε να σχεδιάσουν κομμάτια με μακρύτερο και πιο ίσιο κόψιμο από τα προηγούμενα.
Η εμφάνιση του κορσέ προς< τιράντες στη δεκαετία του α 1920
Λόγω της έλλειψης προμηθειών μετά τον πόλεμο, η γυναικεία μόδα άρχισε να εξελίσσεται προς πιο απλές γραμμές. Τα
πιο χαλαρά σχήματα, με ευθεία σιλουέτα από τον ώμο μέχρι το στρίφωμα, έγιναν ο κανόνας.
Ενώ τα φορέματα σε στυλ κλειδί επέτρεπαν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, χρειαζόταν ένα νέο στυλ μπούστου. Για να επιτευχθεί η επιθυμητή αγορίστικη εμφάνιση της εποχής, ορισμένα μοντέλα σχεδιάστηκαν για να αδυνατίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους γοφούς, και φοριόντουσαν κάτω από το μπούστο μέχρι το μέσο του μηρού.
Στο 1920 εμφανίστηκε ο κορσές με καλτσοδέτες, ώστε να μπορεί να συνδεθεί απευθείας με τις κάλτσες. Στο χρονοδιάγραμμα αυτού του σκληρυμένου ενδύματος, ήταν εκείνη την εποχή, που δημιουργήθηκε ένας μεγάλος αριθμός ποικιλιών και στυλ κορσέδων, όπως οι κορσέδες ισχίων ή αθλητικοί κορσέδες.
Η εξέλιξη του κορσέ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Στη δεκαετία του 1930, εμφανίστηκαν ελαφρώς πιο εφαρμοσμένες σιλουέτες. Τα ρούχα εξακολουθούσαν να έχουν πτώση και συχνά κόβονταν με λοξές ραφές και φαρδύτερα τελειώματα, ενσωματώνοντας κορδόνια, φλιτζάνια και πιέτες.
Οι κορσέδες συνέχισαν να είναι μέχρι το μέσο του μηρού, αλλά άρχισαν να περιλαμβάνουν ενσωματωμένα σουτιέν, εξελισσόμενοι σε ένα βασικό ένδυμα. Αυτά τα πλήρη στυλ είχαν συνήθως αγκίστρι και μάτια στο πλάι και κρυφές εσωτερικές ζώνες ή ζώνες μέσης με βαριά οστά. Τα
υφάσματα που χρησιμοποιήθηκαν περιλάμβαναν κουτίλ, ρεγιόν, βαμβάκι, υφαντά ελαστικά και καουτσούκ με βαμβακερή επένδυση.
<
Με το Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κηρύχθηκε το 1939, η βιομηχανία της μόδας επηρεάστηκε βαθιά από τη μείωση των υφασμάτων. Τα πολυτελή υφάσματα που χρησιμοποιούνταν τους προηγούμενους αιώνες ήταν πλέον δυσεύρετα.
Οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να αρκεστούν σε ό,τι είχαν, γνωρίζοντας ότι τα φερμουάρ είχαν απαγορευτεί και τα αγκίστρια ήταν περιορισμένα, οπότε τα κορσεζιέρες μετατράπηκαν σε κορδόνια και ελαστικά υφάσματα.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε το 1945, ήρθε η ώρα για μια ανάσα φρέσκου αέρα μετά από χρόνια χωρίς. Παρόλο που τα δελτία τροφίμων συνεχίστηκαν στις περισσότερες χώρες, το 1947 ο Christian Dior κατάφερε να φέρει επανάσταση στη μόδα λανσάροντας τη συλλογή New Look στο Παρίσι.
Η συλλογή γνώρισε τεράστια επιτυχία και θα αντιγραφόταν σε όλο τον κόσμο. Τα φαρδιά τελειώματα, οι τσιμπημένες μέσες και τα θηλυκά σχέδια ήταν μια πλήρης αντίθεση με το λιτό κόψιμο και το φινίρισμα της μόδας του πολέμου.
Οι κορσέδες της δεκαετίας του 1950
Κατά τη δεκαετία του 1950 τοποθετήθηκαν στρατηγικά πάνελ στο ρούχο, προκειμένου να εξομαλύνουν την κοιλιά και να δώσουν μια επίπεδη γραμμή και έναν επίπεδο πυθμένα, κάνοντας αντίθεση του στήθους με το υπόλοιπο σώμα.
Εν τω μεταξύ, οι εξελίξεις στην κατασκευή υφασμάτων σήμαιναν ότι τα ελαστικά υλικά είχαν την ικανότητα να τεντώνονται σε περισσότερες από μία κατευθύνσεις, επιτρέποντας στα ενδύματα να εφαρμόζουν σφιχτά χωρίς κόκαλα. Τα μυτερά στήθη επιτυγχάνονταν με τη χρήση κυκλικών ραμμένων σουτιέν.
Πέρα από την αισθητική πτυχή που επιτυγχάνονταν με τη χρήση ζώνης, οι γυναίκες προειδοποιούνταν για τους κινδύνους της μη χρήσης ζώνης μετά τον τοκετό. Όσες δεν φορούσαν ζώνη θεωρούνταν ότι είχαν μικρό αυτοσεβασμό.
Ο κορσές στη δεκαετία του 1980
Η δεκαετία του 1980 ήταν μια σχετικά ευημερούσα εποχή για τον κόσμο. Οι
σχεδιαστές είχαν μεγάλη ελευθερία καθώς εμφανίστηκαν διασημότητες και μοντέλα με ονόματα σχεδιαστών.
Η 80άρα είδε την επιστροφή του κορσέ, αλλά αυτή τη φορά ως μέρος του εξωτερικού σχεδιασμού των ρούχων, που φορέθηκαν από είδωλα της ποπ κουλτούρας, όπως η Μαντόνα, η οποία φορούσε ένα σχέδιο κορσέ από το Jean Paul Gaultier για τις πολλές σκηνικές της εμφανίσεις.
Στη δεκαετία του 90 εισήχθησαν στο κοινό τα σλιπ ελέγχου, τα οποία, παρόμοια με τους κορσέδες, φοριούνται για να αδυνατίζουν τη σιλουέτα και υποτίθεται ότι εξαλείφουν τις ορατές γραμμές του εσωρούχου κάτω από τα στενά ρούχα.
Αν και ορισμένα μεγάλα καταστήματα λιανικής πώλησης εξακολουθούν να διαθέτουν μοντέλα στα καταστήματά τους, η πλειοψηφία των γυναικών επέλεξε να φορέσει άνετα εσώρουχα.
2023: η εμφάνιση νέων κορσέδων
Επιτέλους, η εμφάνιση ενός νέου στυλ κορσέ το 2023 κάνει τις νέες γυναίκες ευτυχισμένες. Έχει γίνει το βασικό κομμάτι της γκαρνταρόμπας. Μπορεί να φορεθεί με διαφορετικούς τρόπους και με διαφορετικά στυλ. Προσφέρει μια πολύ σαγηνευτική, αλλά πάνω απ’ όλα κομψή εμφάνιση.
Καταλήγοντας, θα βρείτε αυτά τα νέα στυλ κορσέδων στο ηλεκτρονικό κατάστημα, Maison du Corset®.